Predstavljamo vam detaljne biografije novih članova Vlade Srbije.
Predsednik vlade – Miloš Vučević
Rođen je 1974. godine u Novom Sadu. Osnovnu školu „Vasa Stajić” pohađao je u Novom Sadu, a potom je završio gimnaziju „Jan Kolar” u Bačkom Petrovcu i diplomirao na Pravnom fakultetu u Novom Sadu 1999. godine, sa prosečnom ocenom 8,84. Po završetku gimnazije 1993/94 godine, odlazi na služenje vojnog roka u Vranje, a potom u Gnjilane.
Advokaturom se bavi od 1999. godine u porodičnoj advokatskoj kancelariji. Predsednik je Gradskog odbora Srpske napredne stranke Novi Sad. Za predsednika Gradskog odbora Srpske napredne stranke u Novom Sadu izabran je na izborima unutar stranke na lokalnom nivou održanim 2011. godine i 2017. godine.
Za gradonačelnika Grada Novog Sada izabran je u septembru 2012. godine, nakon čega prestaje da se bavi advokatskim poslom. Bio je član Upravnog odbora Nacionalne alijanse za lokalni ekonomski razvoj (NALED) od 2015. do 2016. godine.
Nakon lokalnih izbora 2016. godine, u drugom uzastopnom mandatu je izabran za gradonačelnika Novog Sada, a 2020. godine treći put je izabran za gradonačelnika, što se dogodilo prvi put u istoriji grada. Potpredsednik Srpske napredne stranke postaje 2021. godine.
Dobitnik je više priznanja, među kojima i povelje počasnog senatora Senata privrede Srbije 2014. godine. Iste godine dobija i nagradu „Kapetan Miša Anastasijević”, koja mu je uručena kao lideru gradske uprave, za promociju evropskih vrednosti života u Novom Sadu. Dve godine kasnije, 2016. godine, te vrednosti su potvrđene i proglašenjem Novog Sada za Omladinsku prestonicu Evrope 2019. i Evropsku prestonicu kulture 2021.
Dobitnik je priznanja „Bela golubica” u okviru programa „Tesla Global foruma”. Nosilac je Ordena Svetog vladike Maksima Eparhije sremske, kao i gramate priznanja i zahvalnosti Eparhije bačke za izuzetan doprinos u razvoju duhovnog i crkvenog života, a u 2022. godini dobio je najveće priznanje Srpske pravoslavne crkve – Orden Svetog Save drugog stepena.
Pored pravnih nauka, istorija i geografija su njegove omiljene društvene oblasti.
Pasionirani je ljubitelj fudbala i sporta. Slobodne trenutke najviše voli da provodi u prirodi, u ribolovu.
Govori engleski jezik. Oženjen je Majom, otac Mihaila i Danila.
Ministar spoljnih poslova i zamenik predsednika vlade – Marko Đurić
Rođen je u Beogradu, kao dete Sava i majke Jasne (rođ. Pašić) koja je Jevrejka po majci. Otac njegove majke Najdan Pašić bio je poznati srpski i jugoslovenski profesor, društveni i politički teoretičar, jedan od osnivača Fakulteta političkih nauka Univerziteta u Beogradu i poznatog nedeljnika NIN. Stric Najdana Pašića bio je Nikola Pašić, koji zauzima jedno od najznačajnijih mesta u savremenoj političkoj istoriji Balkana.
Po završetku osnovne škole Vladislav Ribnikar (1990—1998), Đurić je nastavio školovanje u Prvoj beogradskoj gimnaziji (1998—2002). Studije prava upisao je 2002. godine na Pravnom fakultetu koje je kasnije nastavio na Pravnom fakultetu za pravosuđe i privredu u Novom Sadu koji je i završio. Aktivno je bio uključen u rad studentskih organizacija na fakultetu, gde je organizovao i vodio javne panel diskusije: „Kosovo i Metohija kao globalni problem“, koja je okupila profesore i studente iz više od 40 zemalja (2007), „Sporazum o stabilizaciji i pridruživanju sa EU – pravne dileme“, u kojoj su učestvovali brojni profesori, eksperti i donosioci odluka, uključujući ministre u vladi i tadašnjeg premijera (2008) i druge javne diskusije. Bio je učesnik i osvajač nagrada na tradicionalnom debatnom takmičenju u organizaciji Pravnog fakulteta. Zauzeo je prvo mesto u timu Pravnog fakulteta kao „Zastupnik države pred Međunarodnim sudom pravde“ u poznatom Filip C. Džesap Međunarodnom takmičenju-simulaciji rada međunarodnog javnog suda 2006. godine. Studije prava je završio na Fakultetu za pravosuđe i privredu 2010. godine. Od 2014. godine pohađa Master akademske studije politikologije na Fakultetu političkih nauka Univerziteta u Beogradu.
Đuriću je srpski maternji jezik, tečno govori engleski, dobro se služi hebrejskim i ima osnovno znanje francuskog jezika.
Ministar odbrane – Bratislav Gašić
Rođen je 1967. godine u Kruševcu. Završio je Osnovnu školu „Jovan Jovanović Zmaj” y Kruševcu. Srednje školsko obrazovanje i diplomu građevinskog tehničara stekao je y Obrazovnom centru „Bosa Cvetić”. Zvanje diplomirani ekonomista stekao je na Ekonomskom fakultetu Univerziteta u Nišu.
Bio je narodni poslanik na listi Srpske napredne stranke do avgusta 2012. godine. Od marta 2013. godine do decembra 2013. godine bio je predsednik Upravnog odbora JP „Srbijagas”. Od juna 2012. godine do aprila 2014. godine obavljao je funkciju gradonačelnika grada Kruševca.
Od aprila 2014. godine do februara 2016. godine bio je ministar odbrane y Vladi Republike Srbije. Od 29. maja 2017. godine bio je direktor Bezbednosno-informativne agencije Republike Srbije. Istaknuti je sportski radnik. Bio je član Skupštine i Upravnog odbora Odbojkaškog saveza Jugoslavije, više puta y Upravnom odboru Fudbalskog kluba „Napredak” Kruševac, bio je vlasnik ženskog odbojkaškog kluba „Kruševac Santos”, a obavljao je i dužnost direktora škole fudbala FK „Napredak”.
Do osnivanja Srpske napredne stranke nije bio politički angažovan, niti je bio član druge političke stranke. Jedan je od osnivača Srpske napredne stranke, u čijem je Predsedništvu od 2009. godine.
Bio je predsednik Opštinskog odbora Srpske napredne stranke Kruševac i predsednik Okružnog odbora Srpske napredne stranke za Rasinski okrug.
Biran je za narodnog poslanika Narodne skupštine Republike Srbije. U periodu od 2012. do 2016. godine bio je jedan od potpredsednika Srpske napredne stranke.
Imenovanjem na mesto direktora Bezbednosno-informativne agencije 29. maja 2017. godine, zamrzao je članstvo na svim funkcijama u Srpskoj naprednoj stranci.
Dobitnik je priznanja za menadžera godine grada Kruševca 1998. godine. Upravni odbor NALED-a dodelio mu je 2012. godine specijalno priznanje za ostvarene reforme y gradskoj administraciji i doprinos unapređenju privrednog ambijenta.
Odlikovanje „Kapetan Miša Anastasijević“, kao ličnosti godine grada Kruševca, dodeljeno mu je 2012. godine od strane Privredne komore Kruševac i „Media Inventa”.
Proglašen je za ličnost godine Rasinskog upravnog okruga od strane Privredne komore Srbije i „Media Inventa” 2013. godine, a dobitnik je i Vidovdanske nagrade grada Kruševca za 2014. godinu. Iste godine, dobio je Zlatni grb opštine Brus, najviše priznanje za doprinos y razvoju opštine. Nosilac je više odlikovanja Srpske pravoslavne crkve: Ordena kralja Milutina (kao veliki ktitor Srpske pravoslavne crkve), Ordena Svetog Save drugog reda, Ordena Svetog Simeona Mirotočivog i Ordena Prepodobnog Prohora Pčinjskog. Oženjen Irenom, otac Vladana, Milana i Nikole.
Prvi potpredsednik vlade i ministar finansija – Siniša Mali
Rođen je 1972. godine u Beogradu. Osnovnu i srednju školu – Petu beogradsku gimnaziju, završio je u Beogradu. Diplomirao je i magistrirao na Ekonomskom fakultetu Univerziteta u Beogradu. Tokom osnovnih studija, dobio je nagradu kao student generacije, da bi po završetku studija dobio nagradu za najbolji diplomski rad.
Bio je gradonačelnik Beograda od aprila 2014. do maja 2018. godine. Prethodno je obavljao funkciju predsednika Privremenog organa Grada Beograda. Pre nego što je postao gradonačelnik, bio je specijalni savetnik za privredu i finansije tadašnjeg prvog potpredsednika Vlade Republike Srbije Aleksandra Vučića.
Godine 2001. postavljen je za pomoćnika ministra za privatizaciju u Ministarstvu za privredu i privatizaciju Vlade Republike Srbije. Krajem te godine prelazi u Agenciju za privatizaciju, gde je bio direktor Centra za tendersku privatizaciju. Na toj funkciji ostaje do kraja 2003. godine.
Na poziciju ministra finansija prvi put dolazi u maju 2018. godine, kao priznati finansijski stručnjak koji je radio za najveće svetske konsultantske kompanije, ali i kao gradonačelnik koji je pokrenuo i sproveo obiman program finansijske konsolidacije u Gradu Beogradu, gde je prepolovio dug grada i značajno smanjio budžetski deficit. Za vreme njegovog mandata Beograd je po prvi put dobio kreditni rejting.
Po drugi put za ministra finansija izabran je u oktobru 2020. godine. U novembru 2020. godine postavljen je za nacionalnog koordinatora Republike Srbije za saradnju Republike Srbije u okviru mehanizma saradnje Narodne Republike Kine i država Centralne i Istočne Evrope, kao i za predsednika srpskog dela Mešovite međuvladine komisije za trgovinu i ekonomsku saradnju sa NR Kinom.
Otac je Teodora, Viktora i Lole.
Ministar unutrašnje i spoljne trgovine – Tomislav Momirović
Rođen je 1983. godine u Beogradu. Osnovnu i srednju školu završio je u Beogradu. Diplomirao je na Pravnom fakultetu Univerziteta u Beogradu, gde je bio student-prodekan, član Saveta fakulteta i član Saveta Univerziteta u Beogradu.
Na lični poziv predsednika Srbije Aleksandra Vučića, iz privatnog sektora prelazi u državni, na dužnost ministra građevinarstva, saobraćaja i infrastrukture u Vladi Republike Srbije od 2020. godine. U periodu od 2020. do 2022. formirao je efikasan tim, koji je u uslovima globalne epidemije korone i ogromnih političkih nestabilnosti na istoku Evrope, obezbedio stabilno izvođenje najvećih infrastrukturnih radova u istoriji Srbije.
Član je Predsedništva Srpske napredne stranke.
Oženjen, otac dvoje dece.
Ministar privrede – Andrijana Mesarović
Mesarović je rođena u Novom Sadu 1981. godine, gde je stekla osnovno srednje i visoko obrazovanje. Kako navodi u biografiji, ona je master ekonomije. U zvaničnoj biografiji nije navela koje konkretno škole ili fakultete je pohađala, ali navodi da se obrazovala i u Sautemptonu, u Velikoj Britaniji, kao i da je završila više specijalizovanih obuka “najvišeg nivoa stručnog osposobljavanja iz informatike”. Svoju karijeru u bankarskom sektoru je započela 2008. godine u Direkciji za poslovne aranžmane u Sektoru za korporativno bankarstvo. Navodi i da je dugo radila kao samostalni stručni saradnik u Odeljenju za velika preduzeća u Sektoru za rad sa privredom, gde je kasnije postala i šefica. U biografiji ističe saradnju sa Narodnom bankom Srbije, kao i ministarstvima za resor finansija i privrede, kroz razne projekte. Tu je i višegodišnje iskustvo u radu na finansijskoj konsolidaciji privrednih društava, a od 2014. godine deo je Radne grupe Novog Sada koja je radila na konsolidaciji nekoliko javno-komunalnih preduzeća. Pomoćnica gradonačelnika je postala 2018. godine, a postala je i predsednica Tima za investicije Grada Novog Sada, te učestvuje i na realizaciji Programa “Srbija 2025” u vezi sa Novim Sadom. Učestvuje u radu i na rekonstrukciji Spensa, kao i na izgradnji mosta-obilaznice oko Novog Sada. Kada je u pitanju imovina Adrijane Mesarović, Agenciji za borbu protiv korupcije je prijavila da poseduje jednoiposoban stan, koji je stekla kupovinom.
Ministar poljoprivrede, šumarstva i vodoprivrede – Aleksandar Martinović
Rođen je 1976. godine u Slavonskom Brodu, u Republici Hrvatskoj. Na Pravnom fakultetu u Novom Sadu diplomirao je 1999. godine, sa prosečnom ocenom 9,38. Na istom fakultetu magistrirao je 2003. godine, odbranivši magistarski rad „Pojam uprave u srpskoj pravnoj nauci”, a 2011. godine odbranio je i doktorsku disertaciju „Odnos vlade i uprave – s posebnim osvrtom na srpsko i nemačko pravo”.
Zaposlen je u zvanju docenta na Pravnom fakultetu u Novom Sadu, na kojem izvodi nastavu iz više predmeta na osnovnim, master i doktorskim studijama u oblasti Javnog prava.
Političkim radom počeo je da se bavi 1997. godine, kao član Srpske radikalne stranke. Od 2012. godine član je Srpske napredne stranke. Član je Predsedništva i Glavnog odbora Srpske napredne stranke.
Za narodnog poslanika u Narodnoj skupštini Republike Srbije biran je šest puta: 2007, 2008, 2014, 2016, 2020. i 2022. godine. Tokom vršenja funkcije narodnog poslanika obavljao je dužnost zamenika predsednika poslaničke grupe Srpske radikalne stranke, zamenika predsednika poslaničke grupe Srpske napredne stranke, kao i predsednika poslaničke grupe Srpske napredne stranke. Takođe, bio je član i predsednik više odbora Narodne skupštine Republike Srbije.
Oženjen, otac jednog sina i dve kćerke.
Potpredsednik Vlade, Ministar za zaštitu životne sredine – Irena Vujović
Rođena je 1983. godine u Beogradu. Diplomirani je ekonomista–master.
U Srpskoj naprednoj stranci je od 2008. godine. Članica je Predsedništva i predsednica Nadzornog odbora SNS.
Tokom svoje političke karijere u dva mandata je izabrana za narodnu poslanicu u Skupštini Srbije, 2012. i 2014. godine.
Za vreme obavljanja dužnosti narodne poslanice bila je članica Odbora za administrativno-budžetska i mandatno-imunitetska pitanja, Odbora za privredu, regionalni razvoj, trgovinu, turizam i energetiku, predsednica Odbora za spoljne poslove (u drugom mandatu), kao i šefica stalne delegacije Parlamentarne skupštine Crnomorske ekonomske saradnje i predsednica Grupe prijateljstva sa Azerbejdžanom.
Od 2014. do 2016. godine bila je pomoćnica gradonačelnika Beograda za oblast društvenih delatnosti.
Na čelu je Saveta za rodnu ravnopravnost Grada Beograda od osnivanja ovog tela 2015. godine.
Od 2016. do 2020. godine bila je predsednica Gradske opštine Savski venac.
Na dužnost ministarke zaštite životne sredine u Vladi Republike Srbije prvi put je stupila 28. oktobra 2020. godine.
Ministar građevinarstva, saobraćaja i infrastrukture – Goran Vesić
Rođen je 1969. godine u Kruševcu, a odrastao u Mariboru, u Sloveniji, i Kraljevu. Osnovnu školu i Gimnaziju završio je u Kraljevu, a diplomirao je na Pravnom fakultetu u Beogradu. Bio je stažista Evropske fondacije Robert Šuman u Evropskoj komisiji i Evropskom parlamentu 1999. godine.
Od februara do septembra 1997. bio je član Izvršnog odbora Skupštine grada Beograda, a od 1996. do 2000. odbornik Skupštine grada Beograda. Bio je poslanik Narodne skupštine Republike Srbije od 2000. do 2003. godine, od 2001. do 2002. predsednik Administrativnog odbora Narodne skupštine Republike Srbije, od 2001. do 2003. savetnik saveznog ministra unutrašnjih poslova SR Jugoslavije i zamenik predsednika Odbora za odbranu i bezbednost Narodne skupštine Republike Srbije, a savetnik ministra odbrane Državne zajednice Srbija i Crna Gora od 2003. do 2004. godine.
Bio je predsednik Počasnog odbora završnog košarkaškog turnira Evrolige u Beogradu 2022. godine. Član Predsedništva Košarkaškog saveza Beograda bio je od 2005. do 2007. godine. Od 2014. godine predsednik je Organizacionog odbora Beogradskog džez festivala.
Na izborima za Narodnu skupštinu Republike Srbije koji su održani 3. aprila 2022. godine izabran je za narodnog poslanika.
Član je Predsedništva i Glavnog odbora Srpske napredne stranke.
Ministar rudarstva i energetike – Dubravka Đedović Handanović
Rođena je 1978. godine u Beogradu. Diplomirala je bankarstvo i finansije na Ekonomskom fakultetu u Beogradu, a magistrirala finansije i menadžment na SDA Bocconi univerzitetu u Milanu i UCLA Anderson školi menadžmenta u Los Anđelesu.
Objavila je nekoliko naučnih radova na temu javno-privatnih partnerstava i projektnog finansiranja u saradnji sa Univerzitetom u Beogradu i gost je predavač na master studijama University College London.
Na poziciju ministra energetike i rudarstva došla je sa mesta člana Izvršnog odbora NLB Komercijalne banke na koje je postavljena 2021. godine. Na ovu funkciju dolazi sa pozicije direktorke Regionalnog predstavništva Evropske investicione banke (EIB) za Zapadni Balkan, najveće multilateralne finansijske institucije na svetu i jednog od najvećih kreditora zemalja Zapadnog Balkana, gde je provela pet godina.
U Vladu Republike Srbije donela je bogato 18-godišnje međunarodno iskustvo finansiranja velikih korporacija, investicija i projekata iz oblasti energetike, transporta, telekomunikacija, inovacija i drugih industrija, ali i iskustvo u finansiranju malih i srednjih preduzeća, koja su stub nacionalne privrede.
Pre dolaska na funkciju EIB-a u Beogradu, bila je u sedištu EIB-a u Luksemburgu menadžer za Srbiju, Severnu Makedoniju i Albaniju, ali i zadužena za projekte javno-privatnog partnerstva i projektna finansiranja uključujući Irsku, Francusku, Veliku Britaniju i zemlje Beneluksa, kada je i nagrađena od strane Project Finance magazine za Evropsku transakciju godine u avio-sektoru 2013. godine.
Pre karijere u bankarstvu, radila je u medijima i komunikacijama.
Govori engleski, francuski, italijanski i ruski jezik.
Ministar pravde – Maja Popović
Maja Popović, ministar pravde, rođena je 17. marta 1972. godine u Beogradu.
Osnovnu školu završila je u Beogradu, a srednju školu u Španiji – na engleskom koledžu Baleares international school, gde se nastava održavala na španskom i engleskom jeziku, gde je bila đak generacije.
Pravni fakultet u Beogradu upisala je 1989. godine i isti završila u roku, u 21. godini. Te godine bila je najmlađi svršeni student na Pravnom fakultetu u Beogradu.
Pravosudni ispit položila je 1996. godine u Ministarstvu pravde Republike Srbije.
Od 2000. do 2012. godine radila je kao advokat u sopstvenoj Advokatskoj kancelariji. Zastupala je pravna i fizička lica u svim materijama pred redovnim i trgovinskim sudovima, u krivičnim, trgovinskim, građanskim i vanparničnim predmetima. Branila je okrivljene u predmetima visokotehnološkog kriminala, kao i u predmetima pred Posebnim odeljenjem Višeg suda u Beogradu za organizovani kriminal.
Od 2012. do 2014. godine bila je zaposlena u Gradskom zavodu za hitnu medicinsku pomoć, kao pomoćnik direktora za nemedicinske poslove.
Od oktobra 2014. godine bila je zaposlena u Bezbednosno-informativnoj agenciji, gde je bila raspoređena u upravi za međunarodnu saradnju – odeljenje za kontakte sa stranim bezbednosno-obaveštajnim službama i institucijama – grupe Amerika i Evropa, kao glavni inspektor.
Nakon toga je raspoređena u Upravu za ljudske resurse, sistemsko pravne, imovinske i stambene poslove, na mesto načelnika odeljenja za sistemsko pravne, normativne, imovinsko pravne i stambene odnose.
Od avgusta 2015. godine raspoređena je na mesto šefa kabineta direktora Bezbednosno-informativne agencije, a od februara 2018. godine na mesto savetnika direktora Bezbednosno-informativne agencije. Od oktobra 2020. godine je raspoređena na mesto specijalnog savetnika direktora Bezbednosno-informativne agencije.
Govori engleski, španski , italijanski i francuski jezik.
Položila je TOEFL ispit znanja engleskog jezika – najviši nivo znanja engleskog jezika za osobe sa neengleskog govornog područja.
Udata je i majka dvoje maloletne dece.
Ministar za upravu i lokalnu samoupravu – Jelena Žarić Kovačević
Jelena Žarić Kovačević je bila narodna poslanica tri puta do sada, u 11. sazivu, od 2016. do 2020, u 12. sazivu, od 2020. do 2022. godine, kao i u 13. sazivu, od 2022. do 2023. godine
Rođena 02.05.1981.godine u Nišu, gde je završila osnovnu i srednju školu. Diplomirala na Pravnom fakultetu Univerziteta u Nišu, na kome je kasnije stekla zvanje master pravnih nauka.
Radila je kao advokatica do 2012. godine, kada je postavljena za zamenicu Sekretara Skupštine grada Niša.
Na lokalnim izborima 2020. godine izabrana je za odbornicu opštine Crveni Krst u Nišu.
Bila je članica je Glavnog odbora Srpske napredne stranke, a u novembru 2021. na Skupštini Srpske napredne stranke izabrana je za članicu Predsedništva. Članica je Gradskog odbora Srpske napredne stranke u Nišu.
Ministar za ljudska i manjinska prava i društveni dijalog – Tomislav Žigmanov
Rođen je 1967. godine u Tavankutu. Diplomirao je filozofiju u Novom Sadu. Živi i radi u Subotici.
Društveno je aktivan od 1990. godine. Bio je član uredništva subotičkog dvonedeljnika „Žig“ od 1994. do 1996. godine, zamenik glavnog urednika od 1996. do 1997, a 1998. glavni i odgovorni urednik ovog lista.
U periodu od 1997. do 1998. godine bio je koordinator za programe edukacija za civilno društvo pri Otvorenom univerzitetu u Subotici. Nosilac je izgradnje nekoliko najvažnijih hrvatskih institucija u Subotici: prvi glavni i odgovorni urednik programa na hrvatskom jeziku Radio Subotice od 1998. do 2000. godine, jedan je od inicijatora, pokretača, kao i prvi predsednik Upravnog odbora NIU Hrvatska riječ od 2002. do 2004. godine, kao i prvi ravnatelj Zavoda za kulturu vojvođanskih Hrvata od 2008. godine.
Predaje povijest filozofije na Teološko-katehetskom institutu Subotičke biskupije, a kao gostujući predavač održao je desetak predavanja na visokoškolskim ustanovama u zemlji i Hrvatskoj.
Piše pesme, refleksivnu prozu, eseje, naučne i filozofske radove. Autor je šesnaest knjiga iz navedenih područja, od kojih je nekoliko i nagrađeno. Redovno prati manjinsku i interetničku problematiku, u okviru čega piše i o problematici položaja hrvatske manjine u Vojvodini. Učestvovao je na tridesetak filozofskih i naučnih simpozijuma, konferencija i skupova. Radovi su mu prevođeni na engleski, nemački, mađarski, rumunski, bugarski i rusinski jezik.
Predsednik je Demokratskog saveza Hrvata u Vojvodini od 2015. godine.
Bio je narodni poslanik u Narodnoj skupštini u mandatu od 2016. do 2020. godine.
Potrepredsednik Vlade, Ministar unutrašnjih poslova – Ivica Dačić
Rođen je 1. januara 1966. godine u Prizrenu. Završio je Gimnaziju „Stevan Sremac” u Nišu. Diplomirao je na Fakultetu političkih nauka u Beogradu, sa prosečnom ocenom 10 (deset).
Od 1992. godine je bio narodni poslanik u Saveznoj skupštini SRJ, a od 2004. godine i u Narodnoj skupštini Republike Srbije.
Bio je ministar za informisanje u prelaznoj Vladi Srbije 2000. godine. Predsednik je Socijalističke partije Srbije od 2006. godine.
Bio je prvi potpredsednik Vlade – zamenik predsednika Vlade i ministar unutrašnjih poslova od jula 2008. do jula 2012. godine. Obavljao je funkciju predsednika Vlade i ministra unutrašnjih poslova od jula 2012. do aprila 2014. godine. Od aprila 2014. godine do oktobra 2020. godine bio je prvi potpredsednik Vlade i ministar spoljnih poslova. Od oktobra 2020. do avgusta 2022. godine obavljao je dužnost predsednika Narodne skupštine Republike Srbije.
Poseduje višedecenijsko iskustvo i rezultate ostvarene u učešću i rukovođenju u različitim organima izvršne i zakonodavne vlasti u Republici Srbiji. Tokom 2015. godine predsedavao je OEBS-u.
Dobitnik je priznanja „Najevropljanin” za 2009. godinu, Ordena prijateljstva Ruske Federacije 2018. godine i priznanja Statueta „Kapetan Miša Anastasijević” 2018. godine.
Hobi mu je muzika.
Obavljao je funkcije predsednika KK „Partizan” iz Beograda, potpredsednika Jugoslovenskog olimpijskog komiteta i predsednika Sportskog saveza Srbije.
Ministar prosvete – Slavica Đukić Dejanović
Rođena je 1951. godine u Rači. Osnovnu školu i gimnaziju završila je u Kragujevcu, a Medicinski fakultet, magistarske i doktorske studije i specijalizaciju iz neuropsihijatrije na Medicinskom fakultetu u Beogradu.
U sedam mandata bila je poslanica u Narodnoj skupštini Republike Srbije, Saveznom parlamentu SR Jugoslavije i Državne zajednice Srbije i Crne Gore.
U prelaznoj Vladi Republike Srbije bila je ministarka za brigu o porodici i članica Interparlamentarne unije.
Obavljala je funkciju predsednice Narodne skupštine Republike Srbije od 2008. do 2012. godine. Bila je i vršilac dužnosti predsednika Srbije od početka aprila do kraja maja 2012. godine.
Od 2012. do 2014. godine bila je ministarka zdravlja u Vladi Republike Srbije.
Najveći deo karijere provela je kao redovna profesorka, šefica Katedre za psihijatriju i prorektorka za međunarodnu saradnju Univerziteta u Kragujevcu. Od 1982. godine, u nastavi je na predmetu „Psihijatrija“ na Medicinskom fakultetu u Kragujevcu. Bila je najmlađa žena doktorka medicinskih nauka u Šumadiji i osnivačica je dnevne Psihijatrijske bolnice.
Obavljala je funkciju direktorke Kliničko-bolničkog centra u Kragujevcu u periodu od 1993. do 2000. godine, a od 2014. do 2016. godine bila je direktorka Klinike za psihijatrijske bolesti „Dr Laza Lazarević“ u Beogradu. Od avgusta 2016. do oktobra 2020. obavljala je funkciju ministarke bez portfelja u Vladi Republike Srbije zadužene za demografiju i populacionu politiku. Od oktobra 2020. godine obavljala je funkciju specijalne savetnice u Vladi Republike Srbije zadužene za implementaciju Agende UN za održivi razvoj do 2030. godine.
Članica je Socijalističke partije Srbije od njenog osnivanja.
Udata, majka jednog sina.
Ministar za nauku i inovacije i tehnološki razvoj – Jelena Begović
Rođena je 1970. godine u Beogradu. Osnovnu i srednju školu završila je u Beogradu. Upisala je smer Hemija za istraživanje i razvoj na Hemijskom fakultetu, ali je nakon prve godine prešla na Biološki fakultet Univerziteta u Beogradu.
Tokom studiranja provela je i dve godine na Univerzitetu Britanska Kolumbija u Kanadi, nakon čega se vraća u Srbiju, gde je diplomirala na Biološkom fakultetu Univerziteta u Beogradu.
Od 1998. godine zaposlena je na Institutu za molekularnu genetiku i genetičko inženjerstvo Univerziteta u Beogradu. Magistrirala je 2002. godine, a 2008. godine odbranila doktorsku disertaciju iz oblasti molekularne genetike na Biološkom fakultetu. Od 2018. godine ima zvanje naučnog savetnika.
Od 2014. godine je na poziciji direktora Instituta za molekularnu genetiku i genetičko inženjerstvo. Bila je i rukovodilac Laboratorije za molekularnu mikrobiologiju u Institutu. Tokom više od 20 godina bavila se istraživačkim radom i u oblastima molekularne genetike i biotehnologije, kao i primenom istraživanja u različitim sektorima, uključujući prehrambenu i farmaceutsku industriju.
Objavila je više od 60 naučnih radova u vodećim međunarodnim časopisima i aktivan je član mnogobrojnih naučnih udruženja.
Od 2011. godine predstavlja Republiku Srbiju u Bordu guvernera – upravljačkom telu Međunarodnog centra za genetičko inženjerstvo i biotehnologiju, osnovanog od strane Ujedinjenih nacija, sa centrima u Italiji, Indiji i Južnoafričkoj Republici. Kroz ovu organizaciju, tokom godina obezbeđivana su značajna novčana sredstva za finansiranje naučnih projekata, konferencija i školovanja studenata iz Srbije.
Kroz brojne projekte aktivno učestvuje u implementaciji procesa transfera tehnologije, kao i u uvođenju koncepta inovacija u istraživanjima u Srbiji i regionu. Tokom godina stekla je iskustva i znanja o kompletnom procesu nastanka inovacija i njihovoj komercijalizaciji – od laboratorije do tržišta.
Tokom naučne karijere, rukovodila je i učestvovala u brojnim nacionalnim i međunarodnim naučnim projektima, kao i u projektima saradnje sa privredom, uključujući domaće i inostrane kompanije.
Poslednjih godina posvećena je mentorskom radu i pružanju pomoći istraživačima na projektima razvoja inovacija. Kao ekspert, bila je uključena u razvoj i pisanje državnih strategija, uključujući i Strategiju pametne specijalizacije Srbije.
Na samom početku pandemije, 2020. godine Vlada Republike Srbije ju je imenovala za koordinatora projekta razvoja i izgradnje laboratorija Vatreno oko u Beogradu i Nišu, koje su započele rad u 2020. godini, i na taj način je doprinela jačanju kapaciteta Srbije u testiranjima tokom pandemije.
Uz podršku države, 2021. godine uspostavila je Centar za sekvenciranje i bioinformatiku na Institutu i tako omogućila da Srbija počne da formira nacionalnu banku genomskih podataka.
Jedan je od idejnih tvoraca projekta BIO4 kampusa, koji je podržala Vlada Republike Srbije i koji treba da okupi istraživače preduzetnike i kompanije oko jedne ideje, a to je razvoj Srbije kroz razvoj biomedicine i biotehnologije.
Ministar zdravlja – Zlatibor Lončar
Rođen u Beogradu 1971. godine. Osnovnu i srednju školu završio u Beogradu sa odličnim uspehom. Po završetku srednje škole upisao je Medicinski fakultet u Beogradu, koji je završio u školskoj 1996/97 godini sa prosekom 8,05. Naredne godine je završio pripravnički staž u Kliničkom centru Srbije. Po polaganju pripravničkog ispita, za oblast specijalizacije na matičnom fakultetu je odabrao opštu hirurgiju i položio je specijalistički ispit 2003. godine. Tokom studija, ali i po završetku istih, učestvovao je u izradi više naučno-istraživačkih radova kao autor i koautor.
Usavršavao se u inostranstvu. Završio je specijalistički kurs iz hepatobilijarne hirurgije 2001. godine u bolnici Hameršmit, u Londonu. Nakon pet godina se dodatno usavršavao u istoj bolnici. Godine 2011. završio je kurs iz transplantacione hirurgije jetre u Kings koledžu u Londonu.
Bio je načelnik intenzivne nege na odeljenju Hirurgije I, Klinike za hirurgiju Urgentnog centra, Kliničkog centra Srbije od 2010. godine. Dve godine kasnije postao je direktor Urgentnog centra Kliničkog centra Srbije i pomoćnik direktora Kliničkog centra Srbije za medicinska pitanja. godine 2013. imenovan je za načelnika Odeljenja za transplantaciju.
Postavljen je na poziciju ministra zdravlja Republike Srbije 27. aprila 2014. godine kao nestranačka ličnost.
Ministar za rad, boračka i socijalna pitanja – Nemanja Starović
Rođen je 1982. godine u Novom Sadu. Završio je Karlovačku gimnaziju a potom diplomirao i masterirao na odeljenju za istoriju Filozofskog fakulteta Univerzata u Novom Sadu. Takođe, završio je i Diplomatsku akademiju Ministarstva spoljnih poslova.
Od septembra 2011. do jula 2012. godine, bio je član Gradskog veća Novog Sada, kada postaje pomoćnik gradonačelnika Novog Sada. Od jeseni 2012. godine do marta 2013. godine je bio član Gradskog veća Novog Sada za urbanizam i zaštitu životne sredine.
U Kancelariji za Kosovo i Metohiju Vlade Republike Srbije je radio od 2014. do 2016. godine. Na prvom programu Radio televizije Vojvodine od 2016. godine vodi autorsku emisiju „Ino-strane“.
Jedan je od osnivača NVO Centar za društvenu stabilnost.
Za državnog sekretara Ministarstva spoljnih poslova Republike Srbije i zamenika ministra, imenovan je na sednici Vlade Republike Srbije 18. februara 2021. godine.
Član je Udruženja književnika Srbije i Matice srpske.
Ministar za brigu o porodici i demografiju – Milica Đurđević Stamenkovski
Pohađala je Osnovnu školu „Dragojlo Dudić”, a potom upisala Prvu beogradsku gimnaziju. Posle gimnazije, upisala je Fakultet političkih nauka Univerziteta u Beogradu, na kome je stekla zvanje diplomiranog politikologa.
Istakla se kao vođa ultranacionalističkih protesta uz podršku drugih organizacija sa desnog političkog spektra protiv proglašenja nezavisnosti Republike Kosovo, hapšenja Radovana Karadžića, Ratka Mladića, presuda Haškog tribunala, sprovođenja Sporazuma o administrativnim prelazima između Srbije i Republike Kosovo, kao i Briselskog sporazuma. Protesti su organizovani i protiv dolaska bivšeg premijera Ujedinjenog Kraljevstva Tonija Blera i ratifikacije Sporazuma između Srbije i NATO-a o saradnji u oblasti logističke podrške.
Učestvovala je na mitingu podrške predsedniku Sirije Bašaru el Asadu, kao i Ruskoj Federaciji povodom aneksije Krima i rata u Donbasu. Bila je nosilac liste Zavetnici na parlamentarnim izborima 2014. u koaliciji sa Borislavom Pelevićem, ali lista nije prešla cenzus od 5 odsto. Stranka nije prešla cenzus ni na naredna dva izbora (2016. i 2020), međutim to je uspela na opštim izborima 2022. godine, kada je Đurđević Stamenkovski takođe bila predsednički kandidat i završila na petom mestu. Prva je na listi koalicije Nacionalno okupljanje na parlamentarnim izborima 2023.
Ministar za turizam i omladinu – Husein Memić
Rođen je 1983. godine u Novom Pazaru, gde je završio osnovnu i srednju školu. Zvanje diplomirani profesor fizičke kulture stekao je na Univerzitetu u Prištini. Zvanje mastera u oblasti turizma i hotelijerstva stekao je na Alfa univerzitetu u Beogradu.
Aktuelni je potpredsednik Sandžačke demokratske partije i bivši predsednik Gradskog odbora SDP-a.
Od 2008. do 2012. godine radio je kao stručni saradnik za sport i rekreativni turizam u Turističkoj organizaciji Novi Pazar. Licencirani je turistički vodič pri Ministarstvu ekonomije Republike Srbije od 2010. godine. Od 2008. do 2012. godine obavljao je funkciju člana Upravnog odbora Turističke organizacije Novi Pazar.
Organizator je mnogobrojnih manifestacija u oblasti sporta i član organizacionog tima za nastupe na domaćim i inostranim sajmovima turizma.
Od 2012. godine obavlja funkciju direktora Kulturnog centra Novi Pazar. Pokretač je i organizator mnogobrojnih kulturno–umetničkih manifestacija, gde je kroz potpunu rekonstrukciju institucije stvorio najsavremenije uslove za kvalitetnu organizaciju svih kulturno-umetničkih događaja.
Dobitnik je nagrade Zadužbina Rodoljuba Nićiforovića za 2018. godinu za doprinos u kulturi, kao i priznanja Kulturni obrazac 2019. godine, koje Ministarstvo kulture i informisanja Vlade Republike Srbije dodeljuje za posvećen rad na korist naše kulture.
Kao dugogogodišnji sportista radio je i u Rukometnom klubu Novi Pazar, gde je takođe zabeležio zavidne rezultate.
Aktivno se bavi humanitarnim radom i osnivač je humanitarne organizacije „Otvorena ruka”, koja deluje na području Novog Pazara i regije.
Oženjen je, otac troje dece.
Ministar kulture – Nikola Selaković
Rođen je 1983. godine u Užicu. Završio je Šestu beogradsku gimnaziju i osnovne i master studije na Pravnom fakultetu Univerziteta u Beogradu, na kome je trenutno doktorand. Završio je Visoke studije odbrane i bezbednosti kao pripadnik osme klase.
Od 2009. do 2012. godine zaposlen je na Pravnom fakultetu Univerziteta u Beogradu kao asistent na Katedri za pravnu istoriju i drži nastavu na predmetima Uporedna pravna tradicija, Srpska pravna istorija i Retorika.
Član je i osnivač Srpske napredne stranke, u kojoj je obavljao funkcije koordinatora Pravnog saveta, člana Predsedništva od 2012. godine i potpredsednika Glavnog odbora u periodu od 2014. do 2016. godine.
Obavljao je dužnost ministra pravde i državne uprave u Vladi Republike Srbije u periodu od 2012. do 2014. godine, a potom ministra pravde u periodu od 2014. do 2016. godine.
Odlukom predsednika Republike Aleksandra Vučića 31. maja 2017. godine postavljen je na funkciju generalnog sekretara predsednika Republike, koju je obavljao do 27. oktobra 2020. godine.
Dužnost ministra spoljnih poslova Republike Srbije obavljao je u periodu od 2020. do 2022. godine.
Govori engleski i aktivno se služi francuskim i italijanskim jezikom.
Oženjen Milicom, otac Lazara, Vasilija i Ljubice.
Ministar za brigu o selu – Milan Krkobabić
Rođen je 1952. godine u Kačarevu. Diplomirao je na Ekonomskom fakultetu u Beogradu.
Radno i stručno iskustvo stekao je radeći na bankarskim i finansijskim poslovima – od bankarskog pripravnika do direktora finansijske organizacije.
Od 2008. godine, kada je prvi put biran za odbornika u Skupštini grada Beograda, do 2012. godine, obavljao je funkciju zamenika gradonačelnika Beograda.
U tom periodu, kreirao je prepoznatljivu socijalnu politiku Grada Beograda, koja je postala uzor drugim gradovima u našoj zemlji, a čiji su elementi: 13. penzija, poseban vid pomoći najugroženijim penzionerima, besplatan gradski prevoz za sve građane starije od 65 godina, briga o osobama sa invaliditetom i deci sa smetnjama u razvoju, kao i rešavanje problema izbeglih i raseljenih lica.
Inicijator je i kreator prvog celovitog koncepta socijalnog preduzetništva u našoj zemlji, kojim se, pored javnog i realnog sektora privređivanja, otvara i treći – sektor socijalnog preduzetništva.
U septembru 2012. godine imenovan je na funkciju generalnog direktora Javnog preduzeća „Pošta Srbije”, koju je obavljao do avgusta 2016. godine. Od avgusta 2016. godine obavljao je funkciju ministra bez portfelja u Vladi Republike Srbije zaduženog za regionalni razvoj i koordinaciju rada javnih preduzeća.
U junu 2017. godine u saradnji s Akademijskim odborom za selo Srpske akademije nauka i umetnosti, pokrenuo je program obnove zadrugarstva. Od početka realizacije ovog programa poznatijeg pod nazivom „500 zadruga u 500 sela”, u periodu 2017-2022. godine u Srbiji je osnovano 1.100 novih zadruga, a podsticajnim sredstvima pomognut je rad 207 zadruga na čitavoj teritoriji Republike Srbije.
U saradnji sa Akademijskim odborom za selo Srpske akademije nauka i umetnosti u junu 2019. godine inicirao je osnivanje Nacionalnog tima za preporod sela Srbije. Tim je 2020. godine izradio „Nacionalni program za preporod sela Srbije”, koji predstavlja polazište za donošenje sveobuhvatnih mera čijom bi se realizacijom podstaklo oživljavanje sela u Srbiji.
Nakon formiranja Ministarstva za brigu o selu 2020. godine izabran je za resornog ministra.
U periodu od 2020. do 2022. godine, pored zadrugarstva, u oblasti egzistencije uspešno su realizovani programi dodele bespovratnih sredstava za kupovinu seoske kuće sa okućnicom na teritoriji preko 100 jedinica lokalne samouprave, kojim je 1.100 porodica, tačnije više od 2.200 ljudi sa 800 dece rešilo stambeno pitanje i u okviru svog domaćinstva pokrenulo poljoprivrednu ili neku drugu aktivnost, što je osnova za održivi razvoj sela.
U okviru Programa rešavanja potreba prevoza seoskog stanovništva, ukupno 35 jedinica lokalnih samouprava koje pripadaju devastiranim i nerazvijenim područjima je ostvarilo pravo na bespovratna sredstva za kupovinu mini buseva i obezbeđen je prevoz za ukupno 847 sela u brdsko planinskim područjima na teritoriji tih lokalnih samouprava, koji će dnevno prevoziti više od 3.800 stanovnika.
Program Miholjski susreti sela realizovan je na teritoriji ukupno 154 jedinice lokalne samouprave, odnosno 2.241 selo je učestvovalo i takmičilo se u najrazličitijim sadržajima, aktivnostima i promociji specifičnosti tih krajeva. Manifestacija je okupila 150.000 učesnika i takmičara.
Jedan je od osnivača i predsednik Partije ujedinjenih penzionera Srbije (PUPS).
U periodu od 2008. do 2020. godine biran je za odbornika u Skupštini grada Beograda i za narodnog poslanika u više saziva Narodne skupštine Republike Srbije, kao i za predsednika poslaničke grupe PUPS-a.
Oženjen je, otac dva sina.
Ministar sporta – Zoran Gajić
Rođen je 1958. godine u Pančevu. Magistar je odbojke.
Od 1988. do 1993. godine bio je asistent za odbojku na Fakultetu za fizičku kulturu u Novom Sadu, od 2000. do 2002. godine profesor odbojke na Fakultetu za trenere u Beogradu, a 2015. godine predavač na predmetu Odbojka na Fakultetu za trenere u Novom Sadu.
U periodu od 1980. do 1988. godine bio je glavni trener kampa pokrajine Vojvodina i trener juniorske reprezentacije pokrajine Vojvodina. Od 1980. do 1983. organizovao je i vodio grupe odbojkaša početnika starosti od 9 do 11 godina. Od 1987. do 1992. godine bio je trener muške juniorske reprezentacije Jugoslavije.
U okviru rada na edukaciji trenera, držao je predavanja na seminarima u Jugoslaviji, Srbiji, Bosni i Hercegovini, Sloveniji, Grčkoj, Turskoj, Rusiji, Iranu i Mađarskoj, na teme od početne obuke odbojkaške tehnike do rada sa vrhunskim ekipama.
Kao prvi trener muške seniorske reprezentacije Jugoslavije osvojio je devet medalja – dve zlatne, dve srebrne i pet bronzanih: zlatne medalje na Olimpijskim igrama 2000. godine u Sidneju (Australija) i Evropskom prvenstvu 2001. godine u Ostravi (Češka), srebrne medalje na Svetskom prvenstvu 1998. godine u Tokiju (Japan) i Evropskom prvenstvu 1997. u Ajndhovenu (Holandija), bronzane medalje na Olimpijskim igrama 1996. u Atlanti (SAD), Svetskom kupu šampiona 2001. u Tokiju (Japan), Svetskoj ligi 2002. u Belo Horizonteu (Brazil), Evropskom prvenstvu 1995. u Atini (Grčka) i 1999. u Beču (Austrija).
Pored reprezentacije Jugoslavije, čiji je prvi trener bio od 1995. do 2002. godine, bio je prvi trener seniora Rusije u periodu od 2005. do 2006. godine i prvi trener seniora Irana od 2007. do 2008. godine.
Sa reprezentacijom Rusije osvojio je zlatnu medalju u Evropskoj ligi 2005. godine u Kazanju (Rusija), srebrnu medalju na Evropskom prvenstvu 2005. godine u Rimu (Italija) i bronzanu medalju u Svetskoj ligi 2006. godine u Moskvi (Rusija).
U klupskoj karijeri, osvojio je osam titula prvaka Jugoslavije, Grčke, Turske, Rusije i Azerbejdžana, i tri titule pobednika Kupa Jugoslavije, Grčke i Turske.
Od 1989. do 1993. godine bio je prvi trener Vojvodine iz Novog Sada, sa kojom je 1992. godine osvojio „duplu krunu”: Prvenstvo i Kup Jugoslavije, a 1993. godine drugu titulu prvaka Jugoslavije. Od 1993. do 1995. godine bio je prvi trener grčkog Arisa iz Soluna. Dve godine zaredom, 1994. i 1995, bio je vicešampion Grčke, a 1995. godine i učesnik Finalnog turnira Kupa pobednika kupova CEV.
U periodu od 1995. do 1997. godine bio je trener Oresitijade, sa kojom je 1996. godine igrao na Finalnom turniru Kupa CEV, a 1997. godine bio je vicešampion u prvenstvu i Kupu Grčke. Od 1998. do 2000. godine bio je trener Olimpijakosa iz Pireja, sa kojim je 1999. osvojio prvenstvo i Kup Grčke, a 2000. godine još jednu titulu prvaka Grčke.
Trener Orestijade, sa kojom je zauzeo četvrto mesto u prvenstvu Grčke, bio je od 2000. do 2001. godine. Od 2002. do 2004. bio je trener turskog Arčelika iz Istanbula, sa kojim je 2003. godine osvojio titulu prvaka Turske i titulu pobednika Kupa Turske. U sezoni 2004–2005. osvojio je titulu prvaka Rusije sa Belogorjem iz Belgoroda (do 30. januara 2005, kada je imenovan za selektora Rusije).
Od 2007. do 2009. godine bio je trener ruske Iskre iz Odincova, sa kojom je bio vicešampion Rusije 2007. i 2008. godine, vicešampion u Kupu Rusije 2008. godine i osvajač trećeg mesta na Finalnom turniru Lige šampiona 2009. godine u Pragu.
Bio je trener ruskog Urala iz Ufe od 2009. do 2011. godine, a 2011. i 2012, a zatim i od 2014. godine, bio je trener azerbejdžanske Rabite iz Bakua, sa kojom je ostvario najveći uspeh u istoriji kluba 2011. godine, kada je postao klupski prvak sveta na Svetskom prvenstvu u Dohi (Katar). Sa Rabitom je osvojio dve titule prvaka Azerbejdžana, 2012. i 2015. godine.
Reizabran je za predsednika Odbojkaškog saveza Srbije 2020. godine odlukom 44 od 50 delegata na redovnoj, izbornoj Skupštini OSS.
Ministar za javna ulaganja – Darko Glišić
Rođen je 28. maja 1973. godine u Ubu, gde je završio osnovnu školu. Nakon završene Srednje geodetske škole u Beogradu, upisao se 1993. godine u Višu građevinsko-geodetsku školu u Beogradu, koju završava i stiče zvanje inženjera geodezije.
U Srpsku radikalnu stranku se učlanio 1997. godine, gde je odmah izabran za potpredsednika okružnog odbora za Kolubarski okrug, a 2000. godine za predsednika tog odbora.
Predsednik Skupštine opštine Ub je bio tokom 2005. i 2006. godine. Biran je za narodnog poslanika u Narodnoj skupštini Republike Srbije na parlamentarnim izborima 2003. i 2008. godine.
Prilikom unutrašnjem raskola u Srpskoj radikalnoj stranci 2008. godine, napušta stranku i postaje jedan od osnivača Srpske napredne stranke. Odmah po osnivanju nove stranke, izabran je za predsednika stranačkog okružnog odbora za Kolubarski okrug.
Za predsednika opštine Ub je prvi put izabran nakon izbora 2012. godine. Na Skupštini Srpske napredne stranke 28. maja 2016. godine, izabran je za predsednika njenog Izvršnog odbora.
Biran je za predsednika opštine i 2016. odnosno za treći mandat 22. avgusta 2020. godine.
Ministar za evropske interacije – Tanja Miščević
Rođena je 1966. godine u Zemunu, gde je završila osnovnu i srednju školu.
Redovni je profesor Fakulteta političkih nauka Univerziteta u Beogradu na Odeljenju za međunarodne i evropske studije. Diplomirala je na smeru Međunarodni odnosi Fakulteta političkih nauka u Beogradu 1989. godine, magistrirala 1997. godine, a doktorat političkih nauka stekla 2002. godine na istom fakultetu.
Predavala je kao gostujući profesor na univerzitetima u regionu, kao i u Centru za evropske integracije Univerziteta u Bonu, Fakultetu političkih nauka Univerziteta Rim III, Fakultetu političkih znanosti Sveučilišta u Zagrebu, Fakultetu političkih nauka Univerziteta u Ljubljani.
Predavala je kao gostujući profesor i na Vojnoj akademiji Vojske Srbije, Visokim studijama bezbednosti Ministarstva odbrane i na Policijskoj akademiji i vodila modul Međunarodne organizacije na Diplomatskoj akademiji Ministarstva spoljnih poslova Srbije.
Autor je dve knjige i većeg broja naučnih monografija i članaka iz oblasti teorije i prakse funkcionisanja međunarodnih vladinih organizacija, politike proširenja EU, Procesa stabilizacije i pridruživanja, kao i odnosa Srbije i Evropske unije.
U periodu od 2005. do 2008. godine bila je direktorka Kancelarije za evropske integracije Vlade Srbije i članica pregovaračkog tima Srbije za zaključivanje Sporazuma o stabilizaciji i pridruživanju sa EU. Tokom 2007. godine vodila je pregovarački tim Republike Srbije za pregovore za zaključivanje Sporazuma o viznim olakšicama i Sporazuma o readmisiji između Republike Srbije i Evropske unije.
Bila je potpredsednica Agencije za borbu protiv korupcije u periodu od 2009. do 2011. godine. U periodu od 2010. do 2012. godine bila je državna sekretarka Ministarstva odbrane Vlade Republike Srbije.
Vlada Republike Srbije postavila ju je za šefa tima za pregovore o članstvu Republike Srbije sa Evropskom unijom u avgustu 2013. godine i ovu funkciju je obavljala do avgusta 2019. godine. Od novembra 2019. godine bila je zamenica generalnog sekretara Regionalnog saveta za saradnju.
Dobitnica je priznanja Doprinos godine Evropi, nagrade Duga i Ordena viteza za zasluge Francuske Republike.
Govori engleski i ruski jezik.
Potpredsednik Vlade – Aleksandar Vulin
Rođen je 1972. godine u Novom Sadu. Osnovnu školu završio je u Novom Sadu, gimnaziju u Sremskim Karlovcima. Diplomirao je na Pravnom fakultetu u Kragujevcu.
Bio je pomoćnik direktora marketinga u firmi „Super pres“ od 2000. do 2002. godine. Nakon toga, bio je direktor marketinga u firmi „Color press“ od 2003. do 2007. godine, a zamenik generalnog direktora „Color media international“ od 2007. do 2012. godine. Bio je kolumnista listova Svet, Nacional, Centar, politički komentator Radio Indeksa, odgovorni urednik nedeljnika Pečat. Političku karijeru počeo je u Savezu komunista-Pokret za Jugoslaviju (SK- PJ), gde je došao do mesta generalnog sekretara. Jedan je od osnivača Jugoslovenske levice (JUL), gde je bio portparol, kao i zamenik predsednice Direkcije JUL-a. Bio je i predsednik Jugoslovenske revolucionarne omladine.
Godine 1998. podneo je ostavku na sve funkcije u JUL-u, nakon formiranja Vlade SPS-a, SRS-a i JUL-a. To mu se nikako nije dopalo, kažu da je na sastanku GO JUL-a izgovorio: „Dosta nam je ratnih bubnjeva. Moramo se okrenuti dijalogu sa Zapadom“. Bio je i protiv ulaska SPO u Saveznu vladu, a neposredno pre bombardovanja nagađalo se da li je dao ostavku, ili je razrešen svih funkcija.
Vulin je 2000. godine osnovao Partiju demokratske levice, koja je juna 2002. godine ušla sa Demokratskom socijalističkom partijom Milorada Vučelića u kolektivno članstvo SPS-a.
Osnovao je Pokret socijalista 2008. godine i od tada se nalazi na čelu te partije. Novembra 2010. godine Pokret socijalista je napravio koaliciju sa Srpskom naprednom strankom, Novom Srbijom i Pokretom „Snaga Srbije“. Za direktora vladine Kancelarije za Kosovo i Metohiju imenovan je 2012. Aprila 2013, nakon što je Srbija u Briselu parafirala sporazum sa Prištinom, najavio je ostavku na tu funkciju, ali se kasnije predomislio. Nakon rekonstrukcije Vlade postao je ministar bez portfelja zadužen za Kosovo i Metohiju.
