U SEZONU u kojoj slavi čak dva jubileja, 135 godina pozorišnog života i osam decenija postojanja profesionalnog teatra, Narodno pozorište Pirot ulazi sa “mini” ansamblom koji broji osam članova. Ali, opstajali su oni i u težim vremenima:otvorili pozorište usred Drugog svetskog rata, a u nekom periodu uspeli su da sa jednim jedinim glumcem sačuvaju profesionalni status, uprkos činjenici da su se u drugim gradovima gasili teatri!
foto Narodno pozorište Pirot
Slavljeničku godinu obeležiće premijera 12.marta (Gogoljeva “Ženidba” u režiji Andreja Cvetanovskog), gostujuće predstave, izložbe i promocije, ali i nada da će ipak doći bolji dani.
– Ne znam kako, ali ne stajemo! Mnogo toga se bazira na dobroj volji i ljubavi. Inače, kao Narodno pozorište Pirot osnovani smo 1944. i od tada nikada nismo gubili profesionalni status, poput Kraljeva i Vranja, na primer – objašnjava glumac i umetnički direktor Aleksandar Radulović. – U sastavu teatra te prve ratne godine bio je i hor, pa i džez orkestar. Igrale su se jednočinke “Analfabeta”, “Svetski rat” i “Vilhem štrase”,a prva premijera izvedena je 12.novembra u sali “Esnaf”: Nušićevo “Sumnjivo lice”. Do kraja godine prikazano je 29 predstava, među kojima je bilo čak devet premijera.
Narodno pozorište izraslo je na temeljima Pirotske pozorišne družine (osnovane još 1889.), a onda je od njihovih trideset amatera, dvadeset dvoje glumaca prešlo u profesionalcce.
– Zanimljivo je i da je prvi upravnik bio pravnik Ratomir Antić, a reditelji Predrag Vasić i Nenad Jovanović, sudija. Scena je bila u zgradi Zanatlijskog doma, popularnog “Esnafa”,a već prvih godina počeli su radovi na renoviranju njihovog prostora, pa je tim povodom lokalni list “Sloboda” objavio članak pod naslovom “Pirot dobija pozorišnu salu”.
Ipak, trebalo je da prođe još nekoliko decenija da Narodno pozorište zaista dobije svoje trajno zdanje. Kako otkriva Radulović, zgradu su “izgubili” u zemljotresu, ali je pirotski teatar naplatio osiguranje i tako novac uložio u izgradnju novog objekta otvorenog 1980.godine. Danas i zgradu i scenu, kao i neki drugi teatri u Srbiji, dele sa Domom za kulturu.
– Trenutno imamo dvadeset zaposlenih, od toga četiri ženska i četiri muška člana u glumačkom ansamblu. Malobrojnost “dugujemo” zabrani zapošljavanja, aktuelnoj od 2013.godine – ističe direktor Lazar Penčić. – Kako je ko odlazio u penziju, gasila su se radna mesta i smanjivao kolektiv. Snalazimo se tako što honorarno angažujemo reditelje,scenografe, kostimografe, dramaturge,šminkere – ceo autorski tim. Budući da reditelji poznaju naš ansambl, pokušavaju da predstave prilagode raspoloživoj podeli, a ako je potrebno pozivamo i kolege u pomoć, najčešće iz Niša.
Bilans njihovih napora i velikog entuzijazma je osam predstava na tekućem repertoaru, od kojih je polovina premijerno postavljena prošle godine. Piroćanci od prethodne sezone mogu da gledaju dečju predstavu “Ružno pače”, “Pokondirenu tikva”, “Bajka o pozorištu” i “Švaljeranciju”), a sve se predstave izvode na glavnoj sceni koju ,inače, dele sa Domom kulture.
